Za wzór kobiecości okresu renesansu uznawano wizerunek Mona Lisy przedstawiony przez słynnego malarza, Leonarda da Vinci, na osławionym portrecie zatytułowanym Mona Lisa Gioconda. Renesansowe kobiety zdecydowanie bardziej od tych, którym przyszło żyć w średniowieczu, umiały cieszyć się życiem i doczesnymi radościami. W stwierdzeniu tym bynajmniej nie chodzi, o zaspakajanie jakichś wyrafinowanych, cielesnych uciech, ale zwykłych, podstawowych potrzeb człowieka, w tym zaspokajanie głodu. Renesansowe kobiety były więc, w odróżnieniu od pań epoki średniowiecza, dobrze odżywione.
Cechowały się zaokrąglonymi kształtami i nierzadko barczystą sylwetką. Kanonem piękna były wąskie usta, składane w intrygujący sposób, zalotne spojrzenie, pełna twarz oraz rozłożyste biodra i pełne piersi. Kobiety doby renesansu nosiły eleganckie, długie suknie, często bogato zdobione falbanami i fantazyjnymi rękawami. Ta długa suknia, co ciekawe, charakteryzowała się także dość głębokim dekoltem, który miał za zadanie podkreślić obfity biust damy.